Samana: Valère Obreno, een geboren en getogen Dudzelenaar, zag het levenslicht in 1928 als zoon van August Obreno en Eugenie Brauwers. Samen met zijn zus Maria en broer Lucien groeide hij op in de Kerkstraat, de huidige Sint-Lenardsstraat, waar zijn zus later een hoeden- en lingeriewinkel uitbaatte.
Valère :Wij werden allen zeer christelijk opgevoed. Samen met mijn broer Lucien was ik jarenlang misdienaar: altijd vroeg opstaan en om 7 uur in de kerk en dan naar de gemeentelijke jongensschool in de Damse Steenweg. Het middelbaar volgde ik in de vakschool te Brugge en daar behaalde ik het technisch A 2-diploma. Na wat omzwervingen werd ik vast benoemd bij de RTT te Kortrijk en later te Brugge.
Samana: Je trouwde in 1957 met de uit Lichtervelde afkomstige Agnes Van Belle en je bleef in Dudzele wonen. Helaas is je vrouw te vroeg heengegaan. Ze was een minzame en zorgzame dame. Je gezin werd verrijkt met twee dochters en een zoon. Er zijn al 7 kleinkinderen waarvan de enkelshift roeier Hannes Obreno geselecteerd werd voor de Olympische spelen te Rio en daar vierde eindigde. Dat is toch iets om fier op te zijn!
Samen met je broer kwamen jullie na de oorlog bij de Koninklijke Harmonie Poldergalm terecht. Hoe kwam dat Valère?
Valère: Na de oorlog was er niet veel te beleven en we werden aangesproken door Richard Monbaliu om een instrument te leren en lessen te volgen. Beiden speelden we saxofoon en dit bijna 70 jaar lang. Nu zijn we gestopt: het marcheren werd ons te lastig.
Samana: Daarnaast was je ook sociaal in de weer: eerst een tijdje bij de kajotters, nadien KWB en nu reeds meer dan 20 jaar actief bestuurslid bij Ziekenzorg Dudzele. Wat was je specifieke taak?
Valère: Ik droeg, zoals de andere bestuursleden, de maandelijkse uitnodigingen rond. Ik sloeg een praatje met de mensen en hielp op de bijeenkomsten waar ik kon. Stilaan leerde ik hoeveel mensen er eenzaam waren en nood hadden aan een bezoekje of een goede babbel!
Samana: Valère: wat zie jij je nog zelf te doen in de komende jaren?
Valère: Ik zal voort mijn ronde doen en ik wil de zieke en eenzame mensen een luisterend oor bieden. Dat alles vergt veel geduld en vertrouwen, zowel geestelijk en lichamelijk. Een gesprekje kan weer moed geven. Je moet ook in alles discreet kunnen zijn en veel bewaren in je hart. Als christenen moeten we ons zorgzaam opstellen naar de kwetsbare. Daarom vind ik SAMANA een naam die daaraan beantwoordt. Samen zorg dragen en er zijn voor elkaar.
Samana: Bedankt Valère voor je openhartig gesprek Je bent een parel van bescheidenheid en minzame zorgzaamheid voor ELK-ANDER.
Wij wensen jou nog vele vredige jaartjes toe in je zo vertrouwde Dudzele.
voor Samana Dudzele: Annie Pieters– foto: Dirk Pieters – 2016