Annie: Dag Jozef, blij dat we even bij jou mogen vertoeven en zo je rijk gevuld leven even mogen induiken. Jozef, je bent geboren in Dudzele op 18 maart 1925 in de Nieuwstraat, nu Duivekete. Je vader was wagenmaker; je moeder deed het huishouden en later had je zus Maria er een winkeltje in stoffen en naaigerief.
Jozef: Reeds van in mijn jeugd was ik actief en sociaal gedreven. Vóór en tijdens de oorlog was er de kajotters jeugdbeweging waarvan ik actief lid was. Ik kwam op voor rechtvaardigheid en gelijk loon voor de werkende klasse. De christelijke waarden van geloof waren en zijn nog steeds van grote betekenis voor mij. Mijn middelbare studies deed ik in de Patroons- en Handelsschool op de Garenmarkt te Brugge. Mijn eerste job was bij Boei, het secretariaat van de Middenstand. Korte tijd nadien werd ik bediende bij de Compensatiekas, nu ADMB; een job die ik tot mijn pensioen plichtsgetrouw vervulde.
In 1958 belandde ik met mijn schoonbroer Hilaire op een missiekermis in Asse, dit ten voordele van een kozijn pater die naar Congo ging vertrekken. In Asse, op die kermis, stonden allemaal kraampjes, en aan het viskraampje stond Maria. Ik hoorde een stem in me die zei: deze is voor u bestemd en ik heb haar opgevist. Maria De Weert is mij gevolgd naar Dudzele. We huwden in 1959 en kregen 5 kinderen. Vier dochters en één zoon. Eén dochtertje moesten wij terug afgeven, dat was zwaar. Intussen zijn er reeds 10 kleinkinderen.
Annie: Jullie waren allebei zeer sociaal gedreven mensen; alles op een christelijke leest geschoeid. Jozef, je was achtereenvolgens jarenlang actief als bestuurslid en later voorzitter van de KWB Dudzele.
Jozef: Onder mijn impuls werd in de vrije basisschool -nu De Lenaard- het eerste oudercomité opgericht. Een schoolstrijd was er volop aan de gang maar dankzij de inzet van velen kon de school blijven functioneren en is die tot op heden een groeiend succes.
Mijn vrouw Maria was jarenlang secretaresse en ook nog een tijdje voorzitster van KAV Dudzele. Tussen gezin, werk en sociaal leven vonden we toch nog de tijd om Ziekenzorg op de kaart te zetten in Dudzele
Annie: Van waar kwam dat idee Jozef?
Jozef: Binnen de C M bestond Ziekenzorg al, maar niet in de gemeenten. De verbondsverantwoordelijke mevrouw Simonne Van Elstraete vroeg of we dat niet zagen zitten. In 1994 ging het van start. Medewerkers van het eerste uur waren ikzelf en Maria. Maria was ook de eerste voorzitster. Bestuursleden waren: Simonne Van de Sompele, Angèle Sneyaert, Valère Obreno en Louis Timmerman.
Annie: Hoe zag jullie werking eruit en wat was jullie doel?
Jozef: De eerste bijeenkomst had plaats in 1994 in de zaal van de zustersschool. Later gingen we naar de patronaatzaal, de latere “De Schorre” nu Bib Dudzele. Ons doel was in de eerste plaats bezoek te brengen aan eenzamen en zieken; naar mensen gaan die minder mobiel waren en mensen maandelijks samen te brengen; iets wat nu nog actueel is binnen de beweging die nu Samana heet. Pastoor Laleman kende alle zieken van de parochie; hij was de stuwende kracht achter onze werking.
Annie: Waaruit bestonden die samenkomsten meestal?
Jozef: Meestal hadden we een spreker of we toonden dia’s met wat uitleg en muziek erbij. We zorgden ook voor versnaperingen, koffie en soms ook pannenkoeken. Meestal werden die gebakken door Julienne Sneyaerts zoon Stefaan en ze bracht die dan warm mee in een “casserole”. Maar op een dag was er toch een gat in de zetel van haar mooie auto gebrand; wat een pech! Niet te verwaarlozen waren ook de maandelijkse bezoekjes tijdens het bezorgen van de uitnodiging.
Annie: Hoe lang was je actief Jozef?
Jozef: Ik bleef bestuurslid tot november 2009, tot ik een open hartoperatie moest ondergaan. Imelda van de Vijver volgde Maria op als voorzitster samen met Simonne Van de Sompele en Christiane Huys werd secretaresse in mijn plaats. Ik droeg nog wel iedere maand de uitnodiging naar een 20 tal mensen.
Annie: Intussen vlogen de jaren voorbij, het huis werd te groot en Maria vroeg meer aandacht en zorg.
Maria en Jozef wonen reeds 3 jaar in een zorgflat te Sint-Pieters-Brugge.
Jozef, de rode draad in jouw leven en dat van Maria is er één van geloof, liefde en dienstbaarheid tegenover jullie medemens.
We kunnen niets anders dan respect en dankbaarheid tonen tegenover jullie. Wij hopen, met gans ons hart, dat jullie nog heel wat jaartjes mogen genieten van een gezegende oude dag!
Een gemeende ” DANK JE WEL” vanwege SAMANA DUDZELE.
Voor Samana Dudzele: interviewer Annie Pieters 23 februari 2018